مدح علی (ع)

مرا در تن بود تا جان علی گویم علی جویم

بجنبد تا رگم در جان علی گویم علی جویم

ز پیدا و ز پنهانم همین یک حرف را دانم

که در پیدا و در پنهان علی گویم علی جویم

اگر اهل خراباتم وگر شیخ مناجاتم

به هر آئین ، به هر دستان علی گویم علی جویم

علی دین است و ایمانم ،علی درد است و درمانم

چه با درد و چه با درمان علی گویم علی جویم

علی حلال مشکل ها ،علی آرامش دلها

کند تا مشکلم آسان علی گویم علی جویم

اگر در خانقه افتم وگر در میکده خفتم

به هر معموره و ویران علی گویم علی جویم

ز مهر او سرشت من ، جمال او بهشت من

هم اندر روضه ی رضوان علی گویم علی جویم

علی باب الله عرفان ،علی سرالله سبحان

به نور دانش و عرفان علی گویم علی جویم

اگر درویش و مسکینم وگر دیندار و بی دینم

چه با کفر و چه با ایمان علی گویم علی جویم

اگر تسبیح می گویم وگر زنار می جویم

به هر اسم و به هر عنوان علی گویم علی جویم

ز سوره سوره ی قرآن ، ز یاسین و ز الرحمان

به هر آیه ز هر تبیان علی گویم علی جویم

اگر از وصل خوشحالم وگر از هجر نالانم

چه با وصل و چه با هجران علی گویم علی جویم

به محشر چون برآرم سر ، به نزد خالق اکبر

به گاه پرسش و میزان علی گویم علی جویم

علی گویم، علی جویم (1)

مرا در تن بُوَد تا جان، علی گویم، علی جویم

چه در پیدا چه در پنهان، علی گویم، علی جویم

به کامم تا زبان باشد، زبان تا در دهان باشد

به هر لفظ و به هر عنوان، علی گویم، علی جویم

ز قدسیات سُبحانی، هم از آیات قرآنی

به هر تفسیر و هر تبیان، علی گویم، علی جویم

اگر سبّاح در بحرم، وگر سیاح هر شهرم

به هر مرز و به هر سامان، علی گویم، علی جویم

علی مولای درویشان، صفابخش دل ایشان

به هر دردی پی درمان، علی گویم، علی جویم

نخواهم جز علی دینی، نه جز آئینش آئینی

به هر دَم از سَر ایمان، علی گویم، علی جویم

چو بلبل گر به بستانم، به یاد شاه مردانم

به هر نغمه به هر الحان، علی گویم، علی جویم

ز مهرش مست و حیرانم، غم و شادی نمی دانم

چه در باغ و چه در بستان، علی گویم، علی جویم

من آن مرغ شبآویزم، به ذکر او سحر خیزم

همه شب با هزار افغان، علی گویم، علی جویم

بر آرم سر چو در محشر، به یاد ساقی کوثر

علی سلطان انس و جان، علی گویم، علی جویم

«موافق» گر دل آگاهی، مجو غیر از علی شاهی

همی گو از دل و از جان، علی گویم، علی جویم