short wave listener

شنیدن صدای کوتاه و یا SWLing، سرگرمی گوش دادن به پخش های رادیویی مجهز به فرکانس بین 1700 تا 30 مگاهرتز است.
[1] شنوندگان از کاربران معمولی به دنبال برنامه های بین المللی اخبار و سرگرمی، سرگرمی ها در جنبه های فنی پذیرش رادیو و جمع آوری تاییدیه های رسمی (کارت QSL) است که دریافت پیام های از راه دور (DXing) را ضبط می کنند.
در بعضی از کشورهای در حال توسعه، گوش دادن به میکروفون، جوامع دور افتاده را قادر می سازد
برنامه های منطقوی را که به طور معمول توسط رسانه های پخش کننده محلی AM پخش می شود، دریافت کنند.
برآورد یک برآورد سال 2002 تعداد صدها نفر از شنوندگان مجهز به صداهای مختلف را در صدها میلیون نفر قرار داد. تمرین گوش دادن به رادیو از راه دور در دهه 1920 آغاز شد، زمانی که شرکت های مخابراتی کوتاه مدت در ایالات متحده و اروپا تاسیس شد.
مخاطبان متوجه شدند که برنامه های بین المللی در باند های کوتاه مدت بسیاری از گیرنده های رادیو مصرف کننده در دسترس بوده است و تعدادی از مجلات و باشگاه های شنوایی که به این عمل مشغول هستند، به نتیجه رسیدند.
گوش دادن به Shortwave به خصوص در زمان جنگ بین المللی مانند جنگ جهانی دوم، جنگ کره و جنگ خلیج فارس بسیار محبوب بود. شنوندگان از گیرنده های رادیویی قابل حمل "دنیای دیجیتال" ارزان قیمت برای دسترسی به باندهای کوتاه مدت استفاده می کنند و برخی از سرگرمی های پیشرفته از گیرنده های ارتباطی تخصصی با تکنولوژی دیجیتالی طراحی شده برای دریافت سیگنال های کوتاه مدت و همچنین آنتن های خارجی برای افزایش کارایی استفاده می کنند. با ظهور اینترنت، بسیاری از پخش کننده های بین المللی، پیامدهای کوتاه مدت خود را به نفع توزیع برنامه های مبتنی بر وب کاهش داده اند، در حالی که دیگران از حالت های آنالوگ به دیجیتال دیجیتال حرکت می کنند تا امکان پخش برنامه های کوتاه مدت را فراهم کند.
تعدادی از باشگاه های گوش دادن به اینترنت در کوتاهترین زمان همراه با مجلات چاپی اختصاص یافته به سرگرمی کاهش یافته است؛ با این حال، علاقه مندان بسیاری به تبادل اطلاعات و اخبار در وب ادامه می دهند.