رادیو های شخصی!

چندی پیش در حال رانندگی در خیابانهای تهران به دنبال یافتن شبکه رادیویی آوا بودم که صدای یک خواننده به اصطلاح لس آنجلسی از رادیو به گوش رسید. بسیار متعجب شدم و تصمیم گرفتم تا این شبکه رادیویی را بیشتر بشناسم که پس از چند دقیقه صدای آن ضعیف شده و کاملا محو شد. هنوز  چند ثانیه ای از محو صدای آن نگذشته بود که صدای یک خواننده کوچه بازاری جای آن را گرفت. اینجا بود که متوجه شدم که  منبع این اصوات غریبه دستگاههای FM پرتابل مورد استفاده در خودرو های عبوری است که امروزه تعداد آنها بسیار زیاد شده است.

اما ایده جالبی که به ذهنم رسید این بود که ای کاش می شد هر کس همچون وبلاگها دارای یک رادیوی شخصی بود و موسیقی و مطالب دلخواه خود را توسط آن برای شنیدن هم فکران و هم سلیقه هایش پخش می کرد. و چه می شد دنیایی با پنجاه میلیون کانال رادیویی آنهم فقط در ایران!

البته این ایده چندان هم تازه نبود. از گذشته سازمانهای رادیو آماتوری در کشورهای مختلف فعال بوده اند.  از گذشته امواج کوتاه‌تر از 200 متر از نظر متخصصین حرفه‌ای وقت غیر قابل استفاده اعلام گردید و تمام این طول موج‌ها برای آزمایش و تجربه رادیو آماتورها اختصاص یافت. در حال حاضر باندهای فرکانسی معینی از  به رادیو آماتوری اختصاص دارد. همچنین رادیوآماتورها برای برقراری تماس در فرکانس‌های زیاد از ماهواره‌های آماتوری استفاده می‌نمایند. ماهواره‌های رادیو آماتوری زیادی تا کنون به فضا فرستاده شده‌اند و تا سال ۱۳۷۰ دو ماهواره اروپایی ـ آمریکایی و دو ماهواره روسی در خدمت آماتورهای سراسر دنیا قرار گرفته است.

یکی از نتایج فرعی و اما بسیار مهم و ارزشمند فعالیت رادیو آماتوری کمکی است که رادیو آماتوری در موارد اضطراری مانند سیل و زلزله و یا دیگر حوادث غیر مترقبه ارائه نموده‌اند. و تاکنون نجات جانهای زیادی را باعث شده است. در کشورهایی که تعداد آماتورهای ورزیده زیاد می‌باشد. بارها اتفاق افتاده که تماس نقاط حادثه دیده با دیگر نقاط و ترتیب کمک رسانی تا چند روز فقط به دست رادیو آماتورهای انجام شده است. در بسیاری از کشورها رادیو آماتورها با تهیه برنامه‌های منظم و تمرینات مداوم آمادگی خود را برای چنین مواقعی حفظ کرده و افزایش می‌دهند.

 انجمن رادیو آماتور ایران نیز در سال 1359 تاسیس شد. این انجمن موسسه‌ای است غیر انتفاعی که منحصرا برای معرفی و گسترش این فعالیت بوجود آمده است. اما به دلیل محدودیت های قانونی انتشار رادیو و تلویزیون که طبق قانون در انحصار دولت می باشد این عرصه چندان مجال رشد نیافت.

امروزه نیز با گسترش اینترنت رادیوهای اینترنتی یا همان پادکستها به وفور در اینترنت یافت می شوند که به صورت آنلاین و آفلاین برنامه های خودر را در اختیار مخاطبان خود قرار می دهند. اما این امکان نیز با سرعتهای نجومی! اینترنت در ایران چندان کارایی ندارد.